Agatha Christie - Godzina Zero

Tytuł: Godzina Zero
Autor: Agatha Christie
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka, Warszawa 1995
Przekład: Michał Madaliński
Strony: 208

"Lubię dobre kryminały- ciągnął. - Ale, wiecie, zawsze zaczynają się nie w tym miejscu, co trzeba! Zaczynają się od morderstwa, a morderstwo to rezultat. Jego historia zaczyna się wcześniej, czasami wiele lat wcześniej. Tam tkwią korzenie tych wszystkich związków przyczynowo-skutkowych, które doprowadzają określonych ludzi w określone miejsca o określonej porze określonego dnia."

str. 9

To już moje trzecie, a może powinnam powiedzieć dopiero, spotkanie z książkami Królowej Kryminałów, pani Christie. No i muszę rzec po raz kolejny, że pani Agatha potrafiła w sposób wyjątkowy stworzyć niezwykłą atmosferę, wzbudzić moją ciekawość oraz zawirować całą akcję tak, że nie sposób domyśleć się, jak wszystko się zakończy. Godzina Zero to kryminał dość nietypowy. Zwykle w ksiązkach z tego gatunku mamy do czynienia ze zbrodnią już na samym początku, tutaj jednak najpierw poznajemy wszystkich bohaterów i okoliczności, a do zbrodni dochodzi pod sam koniec.

Nevile Strange ma wszystko: bogactwo, młodą piękną żonę, jest świetnym sportowcem. W jego życiu pojawia się jednak cień, mianowicie kobieta, Audrey, którą zostawił dla swojej obecnej małżonki, Kay. Pragnąc pogodzić obie kobiety wybierają się wszyscy do domu ciotki Nevile'a. Przy okazji zjawiają się tam Thomas, daleki kuzyn Audrey, oraz Ted, przyjaciel Kay. Chociaż w domu panuje napięcie, nikt nie przypuszcza, co się w końcu wydarzy...

Na początku książka trochę mnie nużyła, ale kiedy akcja zaczynała się rozkręcać, nie potrafiłam się od niej oderwać. Opowieść trzymała w napięciu, a zwrotów akcji było co niemiara. W typowym dla siebie stylu, pani Agatha naprowadzała nas na mordercę, by później całkowicie zmienić tor toczących się wydarzeń i przedstawiać dowody na to, że osoba ta jest niewinna. Do końca książki nie wiedziałam, jak się sprawy potoczą.

Uważam, że kryminały autorstwa Agathy Christie są lekkie i przyjemne. Pomysłów na morderstwa jej nie brakowało i przyznam, ze czytając trzecią książkę nie zauważyłam jakiś większych schematów, według których pisała, a to się bardzo chwali. Na niewielkiej objętości potrafiła zbudować klimat tajemniczości i sprawić, ze chce się czytać więcej i więcej.

Co do samego zakończenia, to szczerze mówiąc zdziwiło mnie. Czy było to pozytywne zdziwienie? Sama nie wiem. Akcja była tak zakręcona i nie domyślałam się ani przez chwilę, że tak się sprawy potoczą. Ostatnie strony były dla mnie, jakby wyssane z romansidła, ale to też ma w sobie pewien urok. Książeczkę na pewno polecam każdemu, kto lubi wysilać szare komórki.

OCENA: 5/6