Joseph Gelinek - Dziesiąta Symfonia

Tytuł: Dziesiąta Symfonia

Autor: Joseph Gelinek

Wydawnictwo: Muza SA, 2009

Oryginalne wydanie: 2008

Przekład: Ewa Zaleska

Strony: 360

W świecie  muzycznym dochodzi do prawdziwej sensacji! Jeden z kompozytorów, Ronald Thomas twierdzi, iż odnalazł zapiski X symfonii Beethovena, mało tego, dokonał rekonstrukcji tego dzieła. Na prywatnym koncercie, na którym Thomas ją wykonuje, znajduje się między innymi młody, hiszpański muzykolog Daniel Paniagua. Zaczyna on podejrzewać iż Thomas jest w posiadaniu oryginału tego dzieła. Wkrótce Ronald zostaje zamordowany, ktoś uciął mu głowę, na której została wytatuowana pięciolinia z nutami. Młody muzykolog zostaje poproszony o pomoc, przy rozwiązaniu całej sprawy, jednocześnie zagląda wgłąb życiorysu Beethovena i odkrywa nieznane fakty z biografii tego wielkiego kompozytora.

Pisanie recenzji tej powieści nie jest dla mnie łatwe. Nie jestem bowiem fanką muzyki klasycznej, ponadto nie bardzo znam się na tych wszystkich terminach muzycznych i zapisach nutowych. Na szczęście, Joseph Gelinek, a właściwie autor, który ukrywa się pod tym pseudonimem (próbowałam znaleźć prawdziwe personalia, jednak niestety, nie udało mi się to), doskonale wszystko wytłumaczył. Nie chciałabym potraktować tej powieści zbyt brutalnie tylko ze względu na moją ignorancję w tej tematyce.

Zacznę może od tego, że z Dziesiątą Symfonią spędziłam całkiem przyjemnie czas. Książka mnie wciągnęła, akcja wartko pchała się do przodu, a nawet te opisy, o których wspomniałam wcześniej, nie sprawiały, że miałam ochotę ziewać. Jest napisana lekkim, przyjemnym językiem, nie utrudniającym czytania, powiedziałabym nawet, że zachęca do tego, aby czytać kolejne strony. Intryga, którą uknuł autor jest bardzo ciekawa. Zabrakło mi tutaj jednak pewnego elementu, mianowicie, książka nie wzbudziła we mnie szybszego bicia serca, ani tego napięcia, które czuje się podczas lektury thillera. Owszem, cała zagadka śmierci była intrygująca, ale nazwałabym jednak powieść lekkim kryminałem. Zakończenie było zaskakujące. Niewielu autorom udaje się wywieść mnie w pole, a tu proszę, jednak się udało. Ponadto szyfrowanie za pomocą nut wywarło na mnie ogromne wrażenie.

Okazuje się, że postacie w książce mogą mieć także swoje prywatne życie, kompletnie niezwiązane z wątkiem głównym powieści. Autor wprowadził tutaj elementy dnia codziennego Daniela Paniaguy oraz innych bohaterów pojawiających się w powieści. Jeśli już jesteśmy przy kreacji bohaterów, to muszę przyznać, że Joseph Gelinek sprostał temu zadaniu. Stworzył zupełnie rożne postacie, z ciekawymi charakterami. Na samym początku Daniel mnie denerwował, ale doszłam do wniosku, że jest to jedna z tych osób, które możemy codziennie mijać na ulicy: zapominalski, ale kiedy chodzi o jego "konika" to potrafi recytować w środku nocy fakty z życia Beethovena., trochę roztrzepany, ale kiedy przychodziło co do czego, to potrafił się zebrać w sobie. Kolejną rzeczą, na która chcę zwrócić uwagę jest fakt, że autor sprawnie opisuje nam wiele faktów dotyczących Ludwiga van Beethovena. Przedstawia nam jego osobę, miłostki, ale także przewijają się tutaj także inni kompozytorzy. Wspomnienie w powieści nie ominęło także samego Napoleona Bonaparte.

W Dziesiątej symfonii fakty historyczne mieszają się z fikcją literacką i tylko ktoś dobrze obeznany w temacie będzie potrafił rozróżnić, gdzie kończy się prawda, a zaczyna fantazja autora. Czy Beethoven naprawdę napisał X symfonię? Tego nikt nie wie, ale podobno mierzył się z takim zamiarem. Książka nie jest idealna, chociaż czytało mi się ją bardzo dobrze. Nie podobało mi się to, że bohaterowie mają o wiele większą wiedzę, niż czytelnik. Pierwszy raz spotkałam się z takim zabiegiem i mam nadzieję, że więcej mi się to nie zdarzy. Poza tym, tak jak już wspomniałam wcześniej, nie jest to powieść, która trzyma w napięciu tak, jak prawdziwy thiller, jeśli jednak szukacie czegoś przyjemnego, co będzie odskocznią od nieprzyjemności dnia codziennego, w takim razie zachęcam do przeczytania tej powieści.